Hoe voorkomt de SFDR greenwashing?

 

Wat is greenwashing?

Greenwashing is een groot probleem binnen duurzaam beleggen. Het betekent dat financiële producten, zoals bijvoorbeeld beleggingsfondsen, onterecht als duurzaam worden gepresenteerd, terwijl ze dat in werkelijkheid niet zijn. Het doel daarvan is om te profiteren van de groeiende vraag van consumenten en beleggers naar groene, milieuvriendelijke producten, zonder echt iets te doen om de duurzaamheid te verbeteren.

Hoe helpt de SFDR dit te voorkomen?

Om dit tegen te gaan, heeft de Europese Unie (EU) de Sustainable Finance Disclosure Regulation (SFDR) ingevoerd. Deze wet verplicht financiële instellingen om open en eerlijk te zijn over de duurzaamheid van hun beleggingsproducten. Ze moeten laten zien:

  1. Hoe duurzaam een product is;
  2. Hoe ze dat meten;
  3. En welke gegevens en methodes ze daarvoor gebruiken.

Dankzij deze regels kunnen beleggers beter inschatten of een product écht duurzaam is. Ook helpt het voorkomen dat financiële instellingen misleidende of overdreven claims doen.

Wil je meer weten over de SFDR en de vereisten hiervoor? klik dan hier.

Wat houden de regels van de SFDR in?

De SFDR stelt duidelijke eisen aan hoe financiële instellingen moeten rapporteren over duurzaamheid. Hieronder worden de volgende drie vereisten in kaart gebracht:

  1. Het indelen van beleggingsproducten in duidelijke categorieën, zoals niet-duurzaam, lichtgroen en donkergroen (artikel 6, 8 en 9).
  2. Het geven van gestandaardiseerde informatie, zodat producten goed met elkaar vergeleken kunnen worden.
  3. Het vergroten van transparantie, zodat beleggers eerlijk en volledig geïnformeerd worden over de werkelijke duurzaamheid van een product.

1. Duidelijke classificatie van financiële producten

De SFDR verplicht financiële instellingen om hun beleggingsproducten in te delen op basis van hoe duurzaam ze zijn. Er zijn drie categorieën.

  • Artikel 6-producten houden geen rekening met duurzaamheid. Deze producten hebben geen specifieke focus op milieu of sociale thema’s.

  • Artikel 8-producten promoten milieuvriendelijke of sociale kenmerken, maar hun belangrijkste doel is niet duurzaamheid. Ze houden er wel rekening mee, maar het is niet leidend.
  • Artikel 9-producten richten zich volledig op duurzaamheid. Deze producten moeten aantonen dat zij daadwerkelijk bijdragen aan duurzame doelen, zoals het terugdringen van CO₂-uitstoot of het verbeteren van sociale omstandigheden.

Als een product niet aan de criteria van artikel 8 of 9 voldoet, mag het niet als duurzaam gepresenteerd worden. Hierdoor kunnen aanbieders niet meer zomaar ‘groene’ labels gebruiken om hun producten aantrekkelijker te maken, terwijl ze eigenlijk nauwelijks duurzaam zijn. Het maakt voor beleggers meteen zichtbaar of een product echt duurzaam is (artikel 9), alleen duurzaamheidskenmerken heeft (artikel 8), of helemaal geen duurzaamheid meeneemt (artikel 6). Deze transparantie maakt het lastiger om te misleiden.

2. Gestandaardiseerde informatie

De SFDR verplicht dat alle informatie over duurzaamheid op dezelfde manier wordt gepresenteerd. Hierdoor kunnen beleggers verschillende producten makkelijk naast elkaar leggen en zien wat de verschillen zijn.

Zonder standaardinformatie zouden financiële instellingen zelf kunnen kiezen welke gegevens ze delen en hoe ze die presenteren, wat ruimte laat om duurzamer over te komen dan ze zijn. Door dezelfde meetmethoden, rapportages en definities te gebruiken, kunnen beleggers makkelijker controleren of een duurzaamheidsclaim klopt. Dit beperkt de kans dat ondernemingen misleidende of overdreven duurzaamheidsclaims maken.

3. Meer transparantie over duurzaamheid

Daarnaast moeten financiële instellingen rapporteren over de Principal Adverse Impact (PAI)-indicatoren. Dit zijn belangrijke nadelige effecten, zoals CO₂-uitstoot, biodiversiteitsverlies en sociale factoren zoals mensenrechtenschendingen (denk bijvoorbeeld aan schending van arbeidsrechten).

Greenwashing ontstaat vaak doordat beleggers niet weten wat er écht achter een duurzaamheidsclaim zit. Door verplichte en gedetailleerde rapportages worden financiële producten transparanter. Instellingen kunnen niet meer alleen met mooie woorden schermen, maar moeten aantonen met cijfers en feiten hoe duurzaam hun product is en welke negatieve gevolgen ze proberen te vermijden. Dit maakt het voor beleggers makkelijker om echte duurzame producten te herkennen en onterechte claims te doorzien.