Wat de EU doet om een EU-breed classificatiesysteem voor duurzame activiteiten te creëren?
De EU-Taxonomy is de hoeksteen van het EU-kader voor duurzame financiering en een belangrijk instrument voor markttransparantie. Het helpt investeringen te richten op de economische activiteiten die het meest nodig zijn voor de transitie, in overeenstemming met de doelstellingen van de Europese Green Deal. De EU-Taxonomy is een classificatiesysteem dat criteria definieert voor economische activiteiten die in lijn zijn met een netto-nul traject in 2050 en de bredere milieudoelen anders dan klimaat.
Om de klimaat- en energiedoelstellingen van de EU voor 2030 te halen en de doelstellingen van de Europese Green Deal te bereiken, is het van cruciaal belang dat we investeringen richten op duurzame projecten en activiteiten. Om dit te bereiken is een gemeenschappelijke taal en een duidelijke definitie van wat ‘duurzaam’ is nodig. Dit is de reden waarom het actieplan voor de financiering van duurzame groei opriep tot het creëren van een gemeenschappelijk classificatiesysteem voor duurzame economische activiteiten, of een “EU-Taxonomy”.
De EU-Taxonomy maakt het voor financiële en niet-financiële bedrijven mogelijk om een gemeenschappelijke definitie te delen van economische activiteiten die als ecologisch duurzaam mogen worden beschouwd. Op deze manier speelt het een belangrijke rol bij het helpen van de EU bij het opschalen van duurzame investeringen, door zekerheid te creëren voor investeerders, particuliere investeerders te beschermen tegen greenwashing, bedrijven te helpen klimaatvriendelijker te worden en de marktfragmentatie tegen te gaan.
De EU-Taxonomy verordening is op 12 juli 2020 in werking getreden. Ze legt de basis voor de EU-Taxonomy vast door de vier overkoepelende voorwaarden vast te stellen waaraan een economische activiteit moet voldoen om als ecologisch duurzaam te kwalificeren. Op grond van de EU-Taxonomy verordening heeft de Commissie de feitelijke lijst van ecologisch duurzame activiteiten opgesteld door voor elke milieudoelstelling technische screeningcriteria te definiëren, middels van gedelegeerde en uitvoeringshandelingen.
Wat zijn de openbaarmakingsverplichtingen opgenomen in de EU-Taxonomy?
Ondernemingen die onder de reikwijdte van de Corporate Sustainability Reporting Directive (CSRD) vallen, moeten in hun jaarverslagen rapporteren in hoeverre hun activiteiten onder de EU-Taxonomy vallen (Taxonomy-eligibility) en voldoen aan de criteria die zijn vastgelegd in de EU-Taxonomy beoogde handelingen (Taxonomy-uitlijning). Andere ondernemingen die niet onder de reikwijdte van CSRD vallen, kunnen besluiten deze informatie op vrijwillige basis openbaar te maken om toegang te krijgen tot duurzame financiering of om andere bedrijf gerelateerde redenen. De rapportageverplichtingen en termijnen voor ondernemingen zijn vastgelegd in de Gedelegeerde Wet openbaarmakingen ter aanvulling van artikel 8 van de Taxonomy verordening. De Gedelegeerde Wet op het gebied van openbaarmaking specificeert de inhoud, methodologie en presentatie van informatie die door financiële en niet-financiële ondernemingen openbaar moet worden gemaakt met betrekking tot het aandeel van ecologisch duurzame economische activiteiten in hun bedrijfs-, investerings- of kredietactiviteiten.
Wat is EU Taxonomy?
De EU-Taxonomy wordt in de volksmond ook wel een groene taxonomie genoemd en is dus een classificatiesysteem dat aangeeft welke beleggingsopties duurzaam zijn en, bij uitbreiding, welke dat niet zijn. Beschouw de EU-Taxonomy als een gastenlijst. Een belegging moet aan specifieke criteria voldoen om duurzaamheid zichtbaar te maken. Taxonomieën zijn nauw verbonden met inspanningen op het gebied van milieu, maatschappij en ondernemingsbestuur (ESG). Ze kunnen betrekking hebben op elk van deze drie componenten – niet alleen op het ‘milieu’-gedeelte, hoewel ‘milieu’ misschien wel het meest besproken onderdeel is.
Welke beleggingen komen in aanmerking voor de EU-Taxonomy?
Dat hangt ervan af, omdat verschillende rechtsgebieden de beslissing op verschillende manieren zullen benaderen. Wel kunnen we mondiaal heersende trends identificeren. Over het algemeen benaderen taxonomieën een belegging op basis van zowel de voordelen als de nadelen ervan. Het goed of de dienst moet positief bijdragen aan één of meer duurzaamheid gerelateerde doelen en tegelijkertijd geen schade toebrengen aan één of meer van dezelfde doelen. Positieve bijdragen kunnen doorgaans niet minuscuul of verwaarloosbaar zijn, dus het woord ‘substantieel’ of een variant daarvan zal op dit criterium worden toegepast. Op dezelfde manier zullen taxonomieën er gewoonlijk op aandringen dat negatieve gevolgen ‘significant’ of een variant daarvan moeten zijn voordat ze meetellen voor de groene taxonomiecriteria van een investering.
Voorbeelden van doelen die worden gebruikt om een investering te meten zijn: de bijdrage ervan aan de beperking van de klimaatverandering (dat wil zeggen het stoppen van de klimaatverandering); de bijdrage ervan aan de aanpassing aan de klimaatverandering (d.w.z. het helpen bij de voorbereiding op specifieke gevolgen van de klimaatverandering die in dit stadium als onvermijdelijk worden beschouwd) en de bijdrage aan duurzaamheid.
